Hej!
Dziś jakiś pechowy dzień.
Nie dość, że od rana źle się czuję. Nie wiem dlaczego. Jakoś źle mi na żołądku, ciężko, niedobrze.
To jeszcze chciałam wynieść kota na zewnątrz i się poślizgnęłam i przewróciłam. Jedna noga wylądowała z przodu jedna z została z tyłu. Obiłam sobie palce u nogi i kolano, bo na nie poleciałam.
Mam tylko nadzieję, że przez ten upadek nic się nie stanie dziecku.
Poza tym ryczeć mi się chce z wielu jeszcze innych powodów. Nic mi nie wychodzi, nic się nie chce. Mój mąż odsunął się ode mnie ostatnio coraz bardziej.W sferze intymnej nic nie działo się u nas od 3 miesięcy. On uważa, że może to zaszkodzić dziecku, a ja wręcz czuję, że to nie o dziecko chodzi tylko o to, że ja już mu się najzwyczajniej w świecie nie podobam jako kobieta i żona.
Teraz to będzie na mnie patrzył już chyba tylko jak na matkę.
Poza tym wkurza mnie , że remont w naszym pokoju trwa za długo. Jakoś nie widać końca, a ja chciałabym już porządnie posprzątać. Facet u którego zamówiłam komodę dla dziecka mówił, że max. 2 dni a teraz leci już drugi tydzień. Ja nocami planuję już gdzie co powkładam a tu nici z moich planów.
Wczoraj zaczęłam 31 tydzień i coraz bardziej boję się zbliżającego terminu porodu a mój M. ciągle nie podjął decyzji czy będzie ze mną rodził. Widzę, że nie chce, że się boi. Ale do cholery niech mi to powie. A nie tylko zmienia temat jak o to pytam.  Chciałabym jeździć do szkoły rodzenia, ale nie  pasuje to mu z pracą, więc nie mogę jeździć. Boję się, że nie rozpoznam gdy już będzie godzina zero, że spanikuję, nie będę umiała oddychać i nie daj Boże zaszkodzi to dziecku.
Jako kobieta i żona i  w ogóle jako człowiek czuję się samotna. Spędzam dni całkiem sama, jak M. wraca też ma pełno pracy i czuję że w nią ucieka ode mnie. Pewnie to moje głupie myśli ale boję się że jak już Jaś się pojawi nie będę miała w nikim oparcia. Tak jak teraz ciążą moją nikt się nie interesuje tak później nikt się nie zainteresuje nami. Jedyne oparcie w blogach. Jak czytam wasze posty o podobnych problemach, rozterkach to od razu jakoś lżej na duchu. Ach..................................