Detronizacja jedynaka

Hej! Zbieram się ciągle do nowych postów, ale zawsze coś innego odciąga mnie od tego.Mam zaległe zdjęcia ogrodu chyba od maja się zabieram za ten post. Ale dziś nie o tym a może troszkę o tym co mnie odciąga. Odciągają mnie przygotowania do porodu. Stwierdziłam,że skoro remont będzie kontynuowany dopiero po 15 sierpnia,to wtedy na pewno nie znajdę czasu. Dlatego zabrałam się za to teraz. I dobrze,że się zabrałam,bo pracy na prawdę dużo. A moje siły też coraz mniejsze. W ciąży z Jaśkiem gromadziłam ubranka już od grudnia i w lutym wszystko było gotowe. Teraz niby powinno być łatwiej, bo ubranka już są,ale jednak jest trudniej.Ubranka i rzeczy po Jasiu mam na strychu w jednym z pokoi. Z racji, że Ania ciągle się w zeszłym roku przeprowadzała z jednego pokoju do drugiego przenosiła też te kartony z ubraniami i dużo pomieszała. Dwa dni zajęło mi szukanie, układanie. Przy okazji od razu posprzątałam.Wywalilam co nie potrzebne.Dziś przejrzałam część ubranek. Ale wiadomo Jasia i dom też trzeba ogarnąć. Może pójdę jeszcze chwilkę wieczorem. Mimo,że prałam i układałam wszystko ładnie to i tak muszę odświeżyć te rzeczy. Niektóre chyba od razu wywale. No i jak już wypiore i wyprasuje to zamkowe je tam z powrotem. Przez miesiąc nic im się nie stanie chyba. A tutaj w pokoju nie mam zwyczajnie miejsca,muszę też wyprać gondolę,foteliki,bo jakoś strasznie brudne nie są,ale jednak. Po remoncie muszę kupić Jasiowi łóżko, szafę na jego ubrania i komodę dla Franka. Także przed samym porodem czeka mnie pełno pracy. Obysmy wytrwali w dwupaku.Termin niby mam na 19 września, ale jeśli będzie cesarka to dwa tygodnie wcześniej. Jeśli wody nie odejdą mi same to będę odciągać ten dzień jak najdalej się da,żeby zdążyć ze wszystkim. M obiecał,że wróci pod koniec sierpnia i będzie aż do połowy września. Ale jemu jak wiadomo nie ma co za bardzo ufać. Bo praca ważniejsza. Także muszę być w razie W gotowwa na wszystko.

Ale wróćmy do głównego wątku. Gdy tak przegladałam te małe ubranka ogarnął mnie strach o to jak znowu sobie poradzę z takim malenstwem oraz strach o Jasia. Masa pytań nasuwa mi się do głowy w każdej minucie: czy poradzę sobie z moimi i jego uczuciami? Czy nie będę oczekiwała od niego za dużo, z racji,że teraz stanie się starszym bratem? Co zrobić, żeby ułatwić mu przyjście na świat, no jakby nie było"konkurencji"?Boję się też czy pokocham Franka tak bardzo jak Jaśka? Czy nie okaże się,że jak każda matka mam tego pierworodnego za kogoś naj. Wiem,że w ostatecznym rozrachunku wyjdzie to wszystkim na dobre,ale na dzień dzisiejszy miotam się. Na pewno gdyby M był w domu to Jaś nie czułby się tak źle. Wtedy on mógłby dać mu większe wsparcie,przygotować jakoś na to NOWE. Oj masakra jakaś.