Za jakie grzechy?

Hej ;-(
Jak widzicie mina po wczorajszej wizycie mi zrzędła.
Miałam wizytę na godzinę 19:40. Spóźniłam się troszkę i bałam się, że nie zdążę. Jednak lekarz miał takie opóźnienie, że czekałam jeszcze dwie godziny na swoją kolejkę. Myślałam, że tam jajko zniosę. Krzesła twarde na tej poczekalni, dupa mnie bolała że hej. Czułam wszystkie kości. W końcu jak się doczekałam, porozmawiałam z lekarzem o moim samopoczuciu i stanie. W badaniu wszystko ok. Szyjka nie skrócona, zamknięta. Więc ok. Idziemy dalej, na usg. I tutaj doktorek ogląda i ogląda i wypalił :"No będziemy panią ciąć!"
Myślałam, że ktoś dał mi w pysk!!!
Dosłownie!!!
Mówię :"Dlaczego? Coś nie tak?"
A on mi na to:" Mały jest ułożony podłużnie miednicowo.
Tego mi jeszcze trzeba było? Mówię i pytam : Jak to? Ja chcę rodzić naturalnie! Może jeszcze się obróci?
Jednak gin od razu sprowadził mnie na ziemię mówiąc, że raczej nie, bo dziecko jest duże i ma mało miejsca w macicy, żeby się obrócić. Ale mam się modlić o cud, skoro tak bardzo chcę rodzić sama.
Następną wizytę mam dopiero 19 lutego i jak wtedy mały będzie nadal w tej pozycji to na ok 10 marca umówi mi cesarkę.
Jedyną pozytywną wiadomością jest taka, że Jaś waży 2150g, czyli skubaniec duży jest.
Jak wyszłam od lekarza to byłam jak w jakimś amoku. Nie widziałam ludzi siedzących na poczekalni. Poszłam do męża, do samochodu. On zapytał "I jak?"
Na to myślałam, że się rozryczę. Łzy mi spływały.  Na szczęście było ciemno.
A on zamiast mnie przytulić czy poczekać aż sama powiem zaczął burczeć :"Jak nie chcesz, to nie mów, nie"
I jeszcze dalej "Bo z Tobą to tak jest, że nic nie powiesz sama.Ciągle to samo"
Zaczął mieć wyrzuty do mnie nie wiadomo o co. Nie wiem co go ugryzło, czy to, że musiał tyle czekać?
Mógł  iść ze mną. A nie ja sama chodzę całą ciążę jakby to było tylko moje dziecko???!!!
Inni mężowie chodzą ze swoimi żonami i nawet tacy którzy mają już jedno dziecko.
On nie pójdzie, bo nie daj Boże mamusia by się dowiedziała. Ona uważa, że facet to jest facet i nie powinien takich rzeczy robić. A ten ciołek jej słucha. Dlatego też nie chce ze mną rodzić! Teraz już nie będzie musiał.
Rano też mi nie dał buziaka, jest wielce obrażony. A co ja mam powiedzieć?! Ja nie mogę się nigdy obrażać?!
Jestem taka wkurzona, że nie wiem co robić. Najchętniej bym zapaliła, ale obiecałam sobie. Muszę być twarda.
Boję się co teraz? Ja tak nie chciałam cesarki. Dziwiłam się tym, które mają ją na życzenie. A teraz co?
Przeraża mnie myśl, że nie będę mogła się zająć dzieckiem po operacji. Szwy będą bolały pewnie dłużej jak po naturalnym. No i karmienie piersią!
To jest mój największy ból. Wiadomo, że po porodzie od razu dziecka nie nakarmię. Dostanie mieszankę. A co jeśli ja nie dostanę pokarmu? A nawet jak dostanę, to mały nie będzie chciał już cyca? Wiecie, że mam małe piersi i bałam się o to. Jak już się uspokoiłam to teraz jeszcze ta wiadomość.
Nie wiem jak to ogarnę, ale muszę się zacząć oswajać z tą myślą, choć tak bardzo nie chcę.